7 نکته در مورد چگونگی تقویت مقاومت شما

پروفسور دکتر پزشکی ولفگانگ ایروند مدیر پزشکی کلینیک Katzenelnbogen & Papa برای 4 کودک است. او با توجه به سالها تجربه حرفه ای خود ، بهترین نکات خود را در مورد تقویت انعطاف پذیری بیان می کند.

با کمک یک مقاومت (مقاومت) قوی می توانید بهتر با شرایط سخت زندگی مانند بحران ها ، از دست دادن ها ، جدایی ها یا عقب نشینی ها کنار بیایید. این از شما پشتیبانی می کند تا انعطاف پذیرتر با چنین شرایط استرس زا کنار بیایید و مانند یک محافظ محافظتی روحی و جسمی عمل می کند.

7 نکته در مورد چگونگی تقویت مقاومت شما

انعطاف پذیری - چیست؟

هر فردی در طول زندگی خود با استرس روبرو می شود. با این حال ، آنچه ما به عنوان بار درک می کنیم ، می تواند بسیار متفاوت باشد. می توانند موقتی باشند یا ماندگاری بیشتری دارند. آنها می توانند به تنهایی ما یا یک جامعه را مورد توجه قرار دهند. برخی تهدیدآمیز یا "فقط" طاقت فرسا هستند. بنابراین وضعیت کار را می توان به عنوان یک بار درک کرد - حتی اگر فرد در خطر نباشد. در موارد دیگر ما توسط خود یا دیگران احساس خطر می کنیم ، می ترسیم - شاید برای سلامتی خود یا یک فرد نزدیک. اما خداحافظی از یک موقعیت آشنا یا جدا شدن از شخص دیگر نیز می تواند برای ما بسیار استرس زا باشد.

فشارها به همان اندازه که متفاوت هستند ، واکنش در برابر آنها نیز می تواند به همان اندازه متفاوت باشد. به طور کلی نمی توان گفت که یک شخص اساساً از شخص دیگر مقاوم است. در عوض ، به عنوان مثال ، یک فرد می تواند با افزایش استرس در محل کار به خوبی کنار بیاید ، اما نمی تواند به خوبی با استرس عاطفی در محیط خصوصی خود کنار بیاید. بنابراین توانایی های بسیار متفاوتی برای مقابله با استرس داریم. در پزشکی و روانشناسی ما از "تاب آوری" صحبت می کنیم. جنبه های اجتماعی ، فرهنگی و پزشکی در پیشرفت انعطاف پذیری نقش دارند. هر فرد نمایه متفاوتی از عوامل انعطاف پذیری دارد که مقاومت آنها در برابر فشارهای مختلف را شکل می دهد.

"جامد مثل سنگ"؟

وقتی انعطاف پذیری خود را با دیگران مقایسه می کنیم ، اغلب خطر قضاوت کلی را داریم ، حتی اگر این یک مسئله کاملاً فردی باشد. اگر کسی بسیار درگیر تفکر عملکردی باشد ، ممکن است دیگری دیگری را به عنوان "جامد مانند سنگ" تجربه کند یا شخص تحت فشار را "میموزا" یا "شکست" ارزیابی کند. یا خود را ناکافی و بی ارزش احساس می کنید.

مطمئناً بهتر است وقتی می بینیم که خود یا کسی در اطرافمان به مرزهای خود رسیده است ، با دلسوزی و بردباری پاسخ دهیم. اگر شخصی در محیط ما در یک وضعیت استرس زای حاد باشد ، پس ما معمولاً کاملاً موفق می شویم. اما اگر واکنش فرد مبتلا بیشتر طول بکشد ، ممکن است گاهی دشوارتر باشد.

ما تمایل داریم به خصوص هنگامی که در طی یک دوره طولانی مدت در معرض همان شرایط دشوار با دیگران قرار بگیریم ، سریعاً مقایسه کنیم. سپس خطر این را داریم که شخص مقابل را "غر زدن" ببینیم. یا می فهمیم که شخص مقابل در واقع خیلی راحت تر از ما است یا بالعکس. پس از آن تنش و گاهی مشاجره وجود دارد - اغلب به ویژه در روابط نزدیک شخصی ، به عنوان مثال در مشارکت یا بین والدین.

بیماری همه گیری تاج چگونه بر شما تأثیر می گذارد؟

به تعبیری ، در حال حاضر وضعیت مشابهی داریم: همه ما باید با عدم اطمینان از عفونت احتمالی توسط نوع جدید ویروس برای مدت زمان طولانی زندگی کنیم. بعلاوه ، با این وجود ، ما مجبوریم با محدودیتهای مختلفی که زندگی روزمره ما را تغییر داده است کنار بیاییم به روشی که قبلاً هرگز نمی شناختیم. البته این امر منجر به تنش های بین فردی که در بالا توضیح داده شد نیز می شود.

با استفاده از مثال قوانین مسافت و ممنوعیت های تماس ، مشخص می شود که این تغییرات چقدر متفاوت قابل درک است: اگر کسی به راحتی دور شود و فعالیت های محتاطانه تری را دنبال کند ، دیگری ارتباط مستقیم و تبادل با افراد دیگر را ندارد.

وضعیت خانواده ها به ویژه در این مرحله پیچیده است: حتی اگر شخصیت من شاید بخواهد برای مدتی از ارتباطات اجتماعی کنار برود ، خانواده در حال حاضر یک ساختار اجتماعی است و به ویژه فرزندان ما بسیار به دنبال تجارب رابطه در فضای اجتماعی این به عنوان والدین می تواند چالش های بزرگی برای ما به وجود آورد: ما دیگر فقط نگران سلامتی خود و بستگانمان یا محدودیت های موجود در فضای اجتماعی نیستیم ، بلکه باید هزینه های کودکان را نیز جبران کنیم و احساس وظیفه می کنیم. تا آنها را حداکثر ملاقات کند. تغییرات نقش مورد نیاز - مانند تغییر کاربری در "دفتر خانه" یا تحصیل در کودکان - اغلب بسیار طاقت فرسا است. این همزیستی خانواده مستقر را بسیار تغییر می دهد.

پروفسور دکتر پزشکی ولفگانگ ایروند

در اینجا آنچه می توانید برای افزایش مقاومت خود انجام دهید:

البته نمی توان فقط با چند حرکت توصیه جامع داد. هنوز هم ، ما باید از برخی از اصول مهم آگاه باشیم که ممکن است در مقابله با این بحران به ما کمک کنند:

وقتی صحبت از مقاومت می شود نباید خیلی خودمان را با دیگران مقایسه کنیم. وقتی به مرزهای خود رسیدیم ، باید از این موضوع آگاه باشیم و به نحوه بازگرداندن تعادل درونی توجه کنیم. و البته اگر دیگران بیش از حد دلگیر به نظر برسند باید آنها را نیز درک کنیم.

در بحران ما خطر از دست دادن ساختارهای مهم را داریم. مدرسه یا محل کار معمولاً نقش ها و برنامه های روزمره ای را به ما می دهد که ناگهان گم می شوند. پس از آن مهم است که یک ریتم جدید در خانواده ایجاد کنید و آیین های کمی را در کنار هم ایجاد کنید. هماهنگی با یکدیگر مهم است. البته باید زمینه تغییرات خود به خودی نیز فراهم شود. با این حال ، به نظر می رسد قابلیت اطمینان خاصی از ساختارها ، به ویژه در خانواده مهم باشد. وقتی و چگونه خانواده دور هم جمع می شوند و وقتی آزادی برای منافع فردی فرد وجود دارد ، نباید خیلی خودسرانه باشد.

در این ریتم ، برای هر یک از اعضای خانواده باید فضا و زمان وجود داشته باشد - برای خود یا والدین نیز. به ویژه والدین تنها تنها در اینجا گزینه های کمی برای بررسی کافی نیازهای خود دارند. اما خانواده های دارای اعضای بیمار نیز در اینجا اوقات ویژه ای دارند. پس از آن مهم است که در صورت لزوم به حلقه دوستان خود نیز کمک کنیم - یا از آنها کمک بخواهید.

اطلاعات خوب و قابل اعتماد مهم است: شناخت خوب از زمینه بحران ، اغلب مقابله با محدودیت های لازم را آسان می کند. در اینجا باید تأكید شود كه به منابع معتبر مراجعه شود و از وحشت ناشی از اضافه اطلاعات جلوگیری شود. روزنامه خواندن یا شنیدن اخبار به طور منظم قطعاً منطقی است. اما اگر ما اغلب به دنبال اطلاعات مختلف "جدیدترین" در مورد بیماری همه گیر در تلفن همراه هستیم ، این اغلب منجر به ناآرامی و عدم تعادل می شود.

به نظر می رسد حرکت و طبیعت نیز از عوامل مهم مقاومت ما هستند. اگر با مقررات جاری سازگار باشد ، این دو جنبه باید رعایت شود.

حتی در زمان "فاصله اجتماعی" ، روابط اجتماعی ما هنوز از اهمیت بالایی برخوردار است. هر جا که ممکن است ، باید هرچه بهتر از آنها مراقبت کنیم. حتی اگر تماس مستقیم امکان پذیر نباشد ، می توانیم از رسانه های جدید و تلفن برای برقراری ارتباط استفاده کنیم. قوانین توصیه شده از راه دور نباید منجر به شکستن تماس و جدا شدن شود.

آخرین اما نه کمترین ، ما می توانیم چشم اندازهایی را برای آینده بسازیم - ترجیحاً همراه با خانواده. بنابراین ما می توانستیم اولین تعطیلات خود را "به کرونا" برنامه ریزی کنیم و شاید در مورد مکان تعطیلات س inquال کنیم. ما می توانیم در مورد چگونگی جشن تولد خود فکر کنیم پس از بحران پشت سر ما. ما همچنین می توانیم تصمیم بگیریم که خودمان را با چیز خاصی - مانند بازدید ویژه از یک رستوران ، پیشنهاد سلامتی یا دوچرخه جدید - از نظر والدین و فرزندان پذیرایی کنیم؟

حتی ممکن است بتوانیم از این اقدامات و اقدامات دیگر برای ایجاد فرصت های جدید برای همزیستی خود به عنوان یک خانواده استفاده کنیم.

در صورت عدم پیشرفت در بینایی چه باید کرد:

البته ، دقیقاً به دلیل عدم اطمینان و مدت زمان طولانی ، چنین بحرانی یک چالش بزرگ برای خانواده ها محسوب می شود ، اگر دیگر قادر به کنار آمدن با این چالش ها نیستیم ، نباید از کمک بخواهیم. این شاید مهمترین پیام باشد: ما می توانیم و باید در کنار نقاط ضعف خود بایستیم و مسئولیت پذیرانه با آنها کنار بیاییم. این نه تنها از فرزندان ما محافظت می کند ، بلکه از خود در برابر فشار و استعفا محافظت می کند.

 

لطفا توجه داشته باشید که این توصیه ها یا توصیه های مشابه جایگزین مشاوره یا پشتیبانی حرفه ای نیستند. بنابراین اگر متوجه شدید مشکلاتتان طاقت فرسا است ، مستقیماً به دنبال پشتیبانی باشید. ما برخی از نقاط تماس را ذکر کرده ایم که می توانند به شما کمک کنند. (اینجا).

ما از پروفسور دکتر تشکر می کنیم پزشکی ولفانگ ایروند برای همکاری دلپذیر و صمیمانه و سهم تخصصی وی در موضوع انعطاف پذیری.

اطلاعات بیشتر در مورد کلینیک تخصصی در Katzenelnbogen (بیمارستان باز روانپزشکی ، روان درمانی و روان تنی)

را می توان در https://www.fachklinik-katzenelnbogen.de/

منتشر شده در

فاعل، موضوع

مقالاتی در این زمینه

مجله