7 serişte çawa hûn berxwedana xwe xurt dikin

Berxwedan - ew çi ye?

Her kes di pêvajoya jiyana xwe de bi stresê re rû bi rû dimîne. Lêbelê, ya ku em wekî bargiranan hîs dikin dikare pir cûda be. Ew dikarin demkî bin an jî dikarin dirêjtir bimînin. Ew dikarin me an civakek tenê têkildar bikin. Hin kes tehdît dikin an "tenê" diwestînin. Bi vî rengî, rewşa kar dikare wekî bargiraniyek were fêhm kirin - her çend di encamê de kes ne di xeterê de be jî. Di rewşên din de em xwe an kesên din wekî tehdîd hîs dikin, em ditirsin - dibe ku ji bo tenduristiya xwe an ya kesek nêz. Lê xatirxwestina ji rewşek naskirî an jî veqetîna ji kesek din jî dikare ji bo me pir stres be.

Çiqas stres ji hev cûda ne, berteka li hember wan jî dikare ew qas cûda be. Mirov bi gelemperî nikare bibêje ku kesek di bingeh de ji yekê din berxwedêr e. Belê, mînakî, kesek dikare li stresa zêdebûyî ya li kar baş bisekine, lê nikare li stresa hestyarî ya li hawîrdora xweya taybet baş derkeve. Ji ber vê yekê qabîliyetên me yên pir cûda hene ku em bi stresê re rû bi rû dimînin. Di derman û psîkolojiyê de em qala "berxwedan" dikin. Aliyên civakî, çandî û tibî di pêşxistina berxwedanê de rol digirin. Her kes xwediyê profîlek cuda ya faktorên berxwedanê ye ku berxwedana wan li hember stresên cihêreng çêdike.

"Wekî zinar qayîm e"?

Gava ku em berxwedana xwe bi yên din re didin ber hev, em timûtim rîska darizandina giştî digirin, her çend ew mijarek pir takekesî be jî. Ger yek di ramîna performansê de pir girtî be, wê hingê dibe ku yek yê / a yekê wekî "zinarekî zexm" biceribîne an jî kesê bargiran wekî "mimoza" an "têkçûn" binirxîne. An jî hûn xwe wekî nebes û bêqîmet hîs dikin.

Bê guman, çêtir e ku em bi dilovanî û bîhnfirehî bersivê bidin gava ku em dibînin ku xwe an kesek dora me digihîje sînorên xwe. Ger kesek li hawîrdora me di rewşek stresê ya akût de be, wê hingê em bi gelemperî pir baş bi ser dikevin. Lê heke reaksiyona kesê bandor bandor dirêjtir bibe, carinan dibe ku dijwartir be.

Em dixwazin bi taybetî zû bi zû bidin ber hev gava ku em di nav demeke dirêj de bi yên din re di heman rewşê dijwar de bin. Paşê me rîsk heye ku merivê din wekî "qîr" bibîne. An jî em fêr dibin ku kesê / a din di rastiyê de ji me pir hêsantir heye an berevajî. Wê hingê alozî û carinan nîqaş hene - bi gelemperî bi taybetî di têkiliyên kesane yên nêz de, ango di hevkariyan de an di navbera dêûbavan de.

Pandemiya korona bandorek çawa li we dike?

Di wateyekê de, em naha di rewşek bi vî rengî de ne: Em hemî neçar in ku bi nebaweriya enfeksiyonek gengaz a ji hêla celebek nû ya vîrusê ve ji bo demek dirêj ve bijîn. Wekî din, lêbelê, em neçar in ku bi cûrbecûr sînorkirinên ku jiyana meya rojane bi awayên berê nediyar guherandine, li ber xwe bidin. Bê guman, ev jî dibe sedema tansiyonên navborî yên li jor hatine vegotin.

Mînaka qaîdeyên mesafeyê û qedexeyên têkiliyê bikar tînin, lêbelê, ev jî diyar dibe ku ev guhertin çiqas cûda têne hesibandin: Ger yek hêsan bibîne ku xwe bizivirîne û çalakiyên bêtir hişmendî bimeşîne, yê din têkiliya rasterast û danûstandina bi mirovên din re tune.

Rewşa malbatan di vê nuqteyê de bi taybetî tevlihev e: Tevî ku kesayetiya min dibe ku bixwaze demek ji têkiliyên civakî vekişe, malbat bixwe jixwe sazûmanek civakî ye, û bi taybetî zarokên me pir li ezmûnên têkiliyê digerin qada civakî. Wekî dêûbav, ev dikare ji me re zehmetiyên mezin derxîne: Em êdî ne tenê di fikarên tenduristiya xwe û xizmên xwe de an jî sînorkirinên di qada civakî de ne, lê em neçar in ku hewcedariyên zarokan telafî bikin û em xwe mecbûr hîs dikin ku herî zêde wan bibîne. Guhertinên rola hewce - wekî veguheztina "ofîsa malê" an xwendina zarokan - bi gelemperî pir westîn in. Ku hevjiyana malbata damezirandî pir diguheze.

Li vir tiştê ku hûn dikarin bikin da ku berxwedana xwe zêde bikin:

Bê guman ne mumkune ku meriv bi tenê çend lêdanan şîreta berfireh bide. Dîsa jî, divê em hay ji hin bingehên girîng hebin ku dibe ku alîkariya me bikin ku em bi vê krîzê re mijûl bibin:

• Xwe bi yên din re qiyas nekin!

Dema ku dor tê ser berxwedanê divê em xwe zêde bi yên din re nedin ber hev. Gava ku em gihîştin sînorên xwe, wê hingê divê em hay ji vê hebin û bala xwe bidinê ka em çawa hevsengiya hundurîn ji nû ve digirin. Course bê guman divê em ji yên din jî fêhm bikin heke ew xuyang bûne.

• Avahî û rêûresm piştgiriyê didin we!

Di krîzê de metirsiya wenda kirina avahiyên girîng heye. Dibistan an kar gelek caran rol û rûtînên rojane dide me ku ji nişka ve winda dibin. Wê hingê girîng e ku meriv di malbatê de rîtmek nû saz bike û bi hev re rêûresmên piçûk pêşve bibin. Girîng e ku hûn bi hev re hevaheng bikin. Bê guman, divê ji bo guhertinên jixweber jî hedef hebe. Lêbelê, pêbaweriyek hin avahiyan girîng xuya dike, nemaze di malbatê de. Kengî û çawa malbat li hev dicivin, û dema ku azadî ji bo berjewendiyên takekesî yên takekesî hebe divê ne pir keyfî be.

• Ji xwe re wext bigirin!

Di nav vê rîtmê de, divê ji bo her endamek malbatê cîh û dem hebe - hûn û dêûbavên we jî tê de. Bi taybetî dêûbavên yekta li vir bi piranî çend vebijark hene ku bi guncanî hewcedariyên xwe bihesibînin. Lê malbatên xwedan endamên nexweş jî li vir bi taybetî demek dijwar derbas dikin. Wê hingê girîng e ku em arîkariyê pêşkêşî kesên ku em pê dizanin heke ev pêdivî xuya dike bikin - an jî ji arîkariyê bixwazin.

• Ji çavkaniyên pêbawer bêtir fêr bibin!

Agahdariya baş û pêbawer girîng e: zanyariyek baş a paşxaneya krîzê bi gelemperî danûstandina bi sînorkirinên hewce re hêsantir dike. Lêbelê, divê li vir were tekez kirin ku meriv serî li çavkaniyên pêbawer bide û ji tirsa ji hêla zêde agahdariyê ve xwe dûr neke. Xwendina rojnameyê an guhdarîkirina nûçe bi rêkûpêk bê guman watedar e. Lêbelê, heke em pir caran li ser têlefona desta li cûrbecûr agahdariya "herî dawî" ya li ser pandemiyê digerin, ev bi gelemperî dibe sedema nerazîbûn û hevsengiyê.

• Hewaya teze û werziş ji bo we baş e!

Tevger û xweza jî ji bo berxwedana me faktorên girîng xuya dikin. Ger ew bi rêzikên heyî re lihevhatî be, divê van her du aliyan werin dîtin.

• Têkiliyên xweyên civakî bidomînin!

Di demên "dûrbûna civakî" de jî, têkiliyên meyên civatî hê jî xwedan giringiyeka mazin in. Li ku derê dibe bila bibe, divê em her weha gengaz li wan mêze bikin. Heke pêwendiya rasterast ne gengaz be jî, em dikarin medyaya nû û têlefonê bikar bînin da ku têkiliyê deynin. Pêdivî ye ku qaîdeyên mesafeyê yên pêşniyarkirî têkçûna têkiliyê û tecrîdê encam nede.

• Tecrubeyên mezin plan bikin!

Ya paşîn lê ne kêmî, em dikarin ji bo pêşerojê perspektîfan pêş bixin - baştir e ku digel malbatê. Ji ber vê yekê em dikarin berê xwe bidin betlaneya xweya yekem "li Corona" û dibe ku li cihê betlaneyê bipirsin. Em dikarin bifikirin ka piştî ku krîz li pişta me ye, rojbûna xwe çawa pîroz dikin. Her weha em dikarin biryar bidin ku em xwe bi tiştek taybetî derman bikin - mînakî serdanek taybetî li xwaringehek, pêşnîyariyek tenduristî an duçerxeyek nû - dibe ku ji bo dêûbav û zarokan?

Dibe ku em karibin van û tedbîrên din jî bikar bînin da ku ji bo bihevre jiyîna xwe ya malbatî derfetên nû pêşve bibin.

Heke li ber çav çakbûnek çênebe divê çi bikin:

Bê guman, tam ji ber nediyarî û domdariya dirêj, krîzek wusa ji malbatan re zehmetiyek mezin temsîl dike.Dema ku em êdî nekaribin li hember van pirsgirêkan derkevin divê em netirsin ku arîkariya xwe bixwazin. Ew dibe ku peyama herî girîng e: Em dikarin û divê li rex qelsiyên xwe bisekinin û bi wan re bi berpirsiyarî tevbigerin. Ev ne tenê zarokên me diparêze, di heman demê de me jî ji dorpêç û îstifa diparêze.

 

Ji kerema xwe not bikin ku ev an pêşniyarên wekhev ne şûna şîret an piştgiriya pîşeyî ne. Ji ber vê yekê heke hûn dibînin ku pirsgirêkên we zehf in, li rasterast piştgirî bigerin. Me li vir hin xalên têkiliyê yên ku dikarin ji we re bibin alîkar rêz kirine.

Em spasiya Prof. Dr. med Wolfang Eirund ji bo hevkariya xweş û dilsoz û beşdarî pisporê wî di mijara berxwedanê de.

Zêdetir agahdarî li ser klînîka pispor li Katzenelnbogen (Nexweşxaneya Vekirî ya Giyanî, Psîkoterapî û Psychosomatîk)

li ser https://www.fachklinik-katzenelnbogen.de/

Li ser hate weşandin 10.07.2020