"Zêdetir li mafên zarokan bisekinin"

Sarkis Bisanz, xebatkarê Bundestag, organîzatorê herêmî yê xwenîşandana "Malbatên di krîzê" de li Berlîn û bav, dixwaze perwerde û mafên zarokan di kirîza Corona de bêtir bêne bal kişandin. That ku di heman demê de dema ku biryarên di derheqê rehetbûnê de têne girtin divê ku bêtir bala zarokan jî were dayîn.

Tesîsên ji wan re tê hiştin

“Di serî de her tişt hate girtin. Dibe ku ew baş bû ji ber ku hûn neçar bûn ku li rewşê xwedî derkevin, lê naha em digel saziyên perwerdehiyê li paş rêzê ne, ”got Bisanz. Nexşeyek çar gavî heye, lê ew gişt hîn jî tê guhertin. Hûn her tiştî ji saziyan re dihêlin û ew di rewşek ewçend girîng de pir bi pirsgirêk e.

Zarokan mîna mezinan nekin

Xalek din a ku Bisanz behs dike ev e ku zarok nekarin bi heman qaîdeyên paqijiyê yên mezinên di lênihêrînê de bimînin. "Lê wê hingê divê hûn zarokan bi girtina dezgehên wan ceza nekin," organîzator got. Di şûnê de, ew ji bo mamosteyan bêtir ceribandinan û ji siyasetmedarên ku ji şûştina destan derbas dibin pêşniyar dike.

Nightevek bi bandora aha

Ew hay ji pirsgirêkê hebû dema ku keça wî ya piçûk şevek şiyar bû û dest bi girî kir ji ber ku wê gelek bêriya hevalên xwe kir. “Wê demê destûr nedan ku hûn biçin serdana dapîr û dapîrên xwe jî. Bi gotinek din, êdî jiyanek wan a rastîn tunebû, ”dibêje Bisanz. “Ji me re diyar bû ku divê em tiştek bikin. That ku ew di biryara siyasî de çu rolê nalîze. "Ew di heman demê de" wateya hemî-armancê "ya nivîsgeha nav malê jî rexne dike: Ev êdî ne ji bo sivikkirina barê, wek ku di destpêkê de hate fikirîn, xizmetê dike, lê berevajî vê yekê wek karmendek plus perwerdekarek bargiraniyek ducar diafirîne. Bisanz wiha dibêje: "Em di pêvajoya nîqaşê de tenê ji tiştên weha hay bûn."

"Em naxwazin ku tirs li dibistanan serdest be"

Daxwazek din a beşdaran ev e ku ji bo derfetên perwerdehiya zarokan a ji bo sala xwendinê ya bê, têgehek sabit hebe. Bettina L., dayika du zarokan dibêje: "Em ditirsin ku wilo nebe." "Di heman demê de me fena ku zarokên piçûk bi van têgehên fêrbûna dîjîtal re zehmetiyên mezin hene. Em dixwazin ku dibistan ji hêla tirsê ve neyên rêve birin, belku bila derfet li cihên peywendîdar werin dîtin da ku zarok karibin biçin dibistanê. "

"Zarokê min li malê diqîre û dibêje: Ez dixwazim vegerim dibistanê!"

Marion W., dayika yek kurek, jî ditirse ku dema ku tê perwerdehiyê letarjiyek diyar çêbûye. "Kurê min di çar hefteyan de çar caran sê ders hene. I ez difikirim ku ev bi tenê tiştên ku divê em zarokan jî paşguh nekin in, nemaze bi nîsbet û daneyên ku ez bawer dikim îro hene. ”Ew ji bo fikrên wêrektir û nûjentir bang dike da ku sala xwendinê ya were hinekî asayîtir bike çûyin.

Li ser hate weşandin 04.06.2020