Gavên geşedanê: ji çengê yekem heya evîndariya yekem

Ji 0 heta 1 sal - "Ya ku ji min re tê dayîn ez im!"

Di çend mehên pêşîn de, pitik bi tevahî bi lênihêrînên xweyên nêz ên wekî dê, bav an dapîr û bapîrê ve girêdayî ne. Ew hewceyê xwarin, parastin, lênihêrîn, nêzîkbûna ji wan in û dixwazin bi wan re têkilî daynin. Erikson behs dike bi navê "baweriya bingehîn" ku di vê sala yekem a jiyanê de di navbêna zarok û xwedîkar de pêş dikeve. Ev tê vê wateyê ku ew pêbawer e ku ew ê di cîhanê de wekî ku bi vî kesî re ewle ye. Lêbelê, di bin mercên dijwar de, "bêbaweriya bingehîn" jî dikare çêbibe. Ev tê vê wateyê ku zarok hawîrdora xwe bi şik û guman dibîne ji ber ku wekî pitikek dibe ku ew fêr bûye ku ew nikare xwe bispêre lênihêrînên nêz.

Ji 1 sal heya 3 salan - "Ya ku ez dixwazim ez im."

Di qonaxa duyemîn de, zarok fêr dibin ku ne tenê bi qîrînê dikarin ya ku dixwazin û hewce dikin bigirin, lê ku ew jî dikarin bi rengek cûda doza tiştan bikin. Ew hîn dibin ku bimeşin û bibînin ku vînek wan bi xwe heye. Ji vê yekê pêbaweriya ku ew dikarin bi daxwazên ku hene jî bibandor û serfiraz dibin pêşve diçe. Ger zarok dîsa û dîsa fêr bibe ku daxwaz û hewcedariyên wî wekî "xelet" têne nirxandin, şerm û gumanên li ser van hewcedariyan çêdibe.

Ji 3 salan heya 6 salan - "Ya ku ez dikarim xeyal bibim ez im"

Qonaxa di navbera 3 û 6 saliyê de ji hêla vê yekê ve tête diyar kirin ku zarok fêr dibe ku alternatîf di navbera înîsiyatîfê de - ango, "ez tiştek dikim" - û xwe tawanbar dike - "Ez ji tiştek şerm dikim". Têkiliya nêzîk a di navbera lênihêrîna herî girîng û zarok de vedibe û zarok ramanek ji exlaq û wijdana xwe pêş dixe. Baş têne zanîn, wek nimûne, qonaxa berxwebûnê û qonaxa çima, ku di vê demê de xuya dikin. Ger zarok di teşeyên xwe de, wekî mînaka lîstika lîstikê an jî feraseta vedîtinê pir teng be, ew dikare tirs û hestên gunehkariyê pêş bixe. Li şûna ku cesaretê bigirin ku pêşengiyê bikin, bêbawerî, şerm û pasîfbûn dikare wekî baweriyên bingehîn xurt bibe.

Ji 6 salan heya mezinbûnê - "Ya ku ez fêr dibim ez im!"

Di vê merheleyê de zarok dixwazin bibin beşek ji cîhana mezinan û ew bi xwe teşe bidin. Dema ku ew dest bi dibistanê dikin, ew dest bi hînbûnê dikin û dixwazin ji bo serkeftinên xwe bêne nas kirin. Lêbelê, li vir, ew her weha bi kesên ku ew nikanin ji wan dûr bixin û pêşve biçin, li gorî Erikson, "hestên nizmiyê" yên yekem. Lêbelê, di heman demê de, ew jî fêr dibin ku neçar in ku li ber armancên dûrtir, wek azmûnek, bixebitin.

Di xortaniyê de çi diqewime - "Ez ew im ku im."

Bi mezinbûnê re lêgerîna nasnameya xwe û aramiya nû ya li derveyî malbatê dest pê dike. Mînak di komek heval û / an têkiliyek de. Pir pirs derdikevin holê, mînakî li ser pîşeya kesane ya pîşeyî. Li vir gelek guman jî çêdibe. Ne tenê laşê we bixwe diguhere, cîhana li dora we jî di bin nêrînek rexneyî de ye. Dê û bav û zarok bi gelemperî pev diçin ji ber ku lêgerîna nasnameya xwe bi gelemperî ramanên dêûbavên xwe berovajî dike. Li vir her du alî jî bi gelek sebir û tehemulê hewce ne.

Li ser hate weşandin 05.10.2020