Gelişim adımları: ilk kıkırdamadan ilk aşk hastalığına

0 ile 1 yıl arası - "Ben verilen şeyim!"

İlk birkaç ayda bebekler tamamen anne, baba veya büyükanne ve büyükbabalar gibi yakın bakıcılarına bağımlıdır. Yiyeceklere, korunmaya, bakıma, onlardan yakın olmaya ihtiyaçları var ve onlarla iletişim kurmak istiyorlar. Erikson, yaşamın bu ilk yılında çocuk ve bakıcı arasında gelişen sözde "temel güvenden" bahseder. Bu, bu kişiyle olduğu kadar dünyada da güvenli olacağına güvendiği anlamına gelir. Ancak zor koşullar altında “temel güvensizlik” de ortaya çıkabilir. Bu, çocuğun çevresine şüpheyle baktığı anlamına gelir, çünkü bebekken yakın bakıcılara güvenemeyeceğini öğrenmiş olabilir.

1 yıldan 3 yıla - "Ben ne istersem oyum."

İkinci aşamada çocuklar, sadece istediklerini ve ihtiyaç duyduklarını çığlık atarak elde edebileceklerini değil, aynı zamanda farklı şekillerde sahiplenebileceklerini de öğrenirler. Yürümeyi öğrenirler ve kendilerine ait bir iradeye sahip olduklarını keşfederler. Bundan, sahip oldukları arzularla bile etkili ve başarılı olabileceklerine dair inanç gelişir. Çocuk kendi istek ve ihtiyaçlarının "yanlış" olarak değerlendirildiğini defalarca öğrenirse utanç ve bu ihtiyaçlarla ilgili şüpheler ortaya çıkar.

3 yıldan 6 yıla kadar - "Ben olmayı hayal edebileceğim şeyim"

3 ile 6 yaş arasındaki evre, çocuğun inisiyatif - yani "bir şey yapıyorum" - ve kendini suçlu hissetmek - "bir şeyden utanıyorum" arasında gidip gelmeyi öğrenmesiyle karakterize edilir. En önemli bakıcı ile çocuk arasındaki yakın ilişki açılır ve çocuk bir ahlak anlayışı ve kendi vicdanı geliştirir. Örneğin, bu süre zarfında ortaya çıkan meydan okuma aşaması ve neden aşaması iyi biliniyor. Çocuk, oyun içgüdüsü veya keşfetme içgüdüsü gibi içgüdülerinde çok kısıtlıysa, korku ve suçluluk duyguları geliştirebilir. İnisiyatif alma cesaretine sahip olmak yerine güvensizlik, utanç ve edilgenlik temel inançlar olarak pekişebilir.

6 yaşından ergenliğe kadar - "Öğrendiğim şey benim!"

Bu aşamada çocuklar, yetişkin dünyasının bir parçası olmak ve onu kendileri şekillendirmek isterler. Okula başladıklarında, öğrenmeyi öğrenmeye başlarlar ve başarılarıyla tanınmak isterler. Ancak burada Erikson'a göre önleyemeyecekleri ve geliştiremeyecekleri insanlarla da tanışırlar, ilk "aşağılık duyguları". Bununla birlikte, aynı zamanda, sınav gibi daha uzak hedefler için çalışmayı da öğrenirler.

Ergenlikte ne olur - "Ben neysem oyum."

Ergenlikle birlikte kişinin kendi kimliği ve aile dışında yeni istikrar arayışı başlar. Örneğin bir arkadaş grubunda ve / veya bir ilişkide. Kendi profesyonel kariyeri gibi pek çok soru ortaya çıkar. Burada da birçok şüphe ortaya çıkıyor. Sadece kendi bedeniniz değişmekle kalmaz, çevrenizdeki dünya da eleştirel bir bakışa maruz kalır. Ebeveynler ve çocuklar sık sık çatışır, çünkü kişinin kendi kimliğini araması genellikle kendi ebeveynlerinin fikirleriyle çelişir. Her iki tarafın da burada çok sabır ve hoşgörüye ihtiyacı var.

yayınlandı 05.10.2020