Dibistan bisekine - hînbûn nayê kirin

Ev dîtiniya perwerdehiya populer di 1960-an de li cihekî din ji dayik bû û ji hingê vir ve kariyarek e. Hemî rêxistinên mezin ên bi tîpên mezin bi navên wan (UN, OECD, UNESCO, EU) teoriyên xwe li ser vê yekê pêşve xistin. Lê di dema betlaneyê de dema ku dersên dibistanê berbiçav digirin ew ê bi rastî pir balkêş be.

Em her roj biryar didin

Li ser Wikipedia îro wiha tê gotin: "Ji bo ku mirov karibin hemî pirsgirêkên jiyanê bi rengek xweşbîn li ser bingehê xweseriya kesane biser bikevin." Ev tê vê wateyê ku divê her kes bikaribe biryarên serbixwe bide (ev e [gazî kirin). Bloka avahiya demokrasiya me.

Spas ji vê helwestê re, her kesek ne tenê bikare dîsa û dîsa di supermarketê de kirrûbirra bike an jî bi zordarî rêgezên xwe bişopîne - lê di heman demê de bi sînorên xwe temsîl dike. Em teşwîq kirin ku bisekinin bo tişta ku em bi rastî dixwazin û hewce dikin. Ev bi tevahî rast e ku mirov ne tenê ne ku her roj fêr bibin ka hewcedariyên wan çi ne, di heman demê de bi gelemperî ew bi gav bi gav fêr bibin û nas bikin.

Jiyana xwe wekî organîzasyon bi hev re dijîn

Hevpariya me organîzmek e û nexşeyek rêxistinî ye. Em hemî bi hev re nerazî dibin û ji ezmûnên ku her roj ji me re peyda dibin fêr dibin. Bi vê ramana fêrbûnê, ne girîng e ku hin avantajên hin kesan li ser yên din çi ye. Erê, dibe ku hin sporê bin - yên din bi taybetî di arithmetîk de baş in. Ku ew wan dike endamê civata me bi qasî wan mirovên ku hêza wan li deverek din - an jî kesên ku bi kêmasiyên laşî re mijûl dibin her roj hebkî baştir dibin.

Pedagogê Berlîn û mamosteyê dibistana navîn a berê Maike Plath hişyar dike ku li dijî ramana organîzmê ji bîr neke (Maike Plath vê yekê hişyar dike). Strukturên yek-rê û komên berbiçav piştrast dikin ku li hin deverek hindik dikarin li ser yên din biryarê bidin: “Dîrok xwe dubare nake. Lê şoxên di serê mirovan de xwe pir xweş dubare dikin. Em hemî pê dizanin! Ger em di hişmendiyên navxweyî de pir bi hişmendî tevbigerin, em ê dawî li wan bikin û ew ê li cîhek ku em naxwazin wê hêzê pêşve bibin. "

Fêrbûna temen de ne bi rastî ne tevlihev e

Ji ber ku "fêrbûna jiyanê" dest pê kir, dewletan dixebitin ku perwerdehiya demokratîk li dibistanan gengaz bikin. Lê ma ev bi rastî bi alîkariya katalîzasyonên rêziknameya fermî tête xebitandin?

Wekî mînak, li Baden-Württemberg, Wezareta Perwerdeyê bi dehsalan hewl dide ku perwerdehiya li dibistanên xwe bêtir bi kesayetiya ciwanan re û ji materyalên fêrbûnê re kêmtir bike, ku ew hîn jî piştî xwendekariyê dikarin bi dil bixwînin. Divê plansaziyên perwerdehiyê ji sala 2004-an û pê ve divê "aqilmendî" hîn bike û êdî bi tenê "zanîna dibistanê" neke (Planên perwerdehiyê ji 2004-an vir ve). 12 sal şûnda, welat ji bo mamosteyên xwe hin "helwestên" danasîn û di sala 2019-an de rêvebera bihurîn "Perwerdehiya Demokratîk" hat weşandin (Rêbernameya "Perwerdehiya Demokratîk"). ("Helwest" ji bo mamosteyên wî).

Li cîhê ewle ya demokrasî her kes dikare xelet bike

Ji bo pîşeya hînkirinê gelek pêdiviyên pir hene. Tê garantî kirin ku pir tişt bên xelet kirin. Ji ber vê yekê Maike Plath êdî ji bo dersên dibistanên demokratîk pergalek berbiçav pêşve xistiye (xwe rizgar bikin!, 2017). Bi rastî pir hêsan: Mamoste di serî de ji avakirina deverek demokratîk a di polê de "ya ku herkesî têkiliya xwe bi hev û bi materyalê re têkildar dike" re mijûl dike.

Matteri tiştê dersê nîn e, xwendekar divê ji bo pêbaweriyê rêça xwe bibînin. Mamoste mercên gelemperî diyar dike û hevkariya serbilind a her kesê têkildar peyde dike. Gelek tişt dikare çewt derkeve. Chaos, tevlihevî, berbiçav parçeyek wê ne! Ji ber ku "xeletiyên" afirîner û dûrbûna hişmendî ne ku zanebûna herêmî zêde dike ".

Rast e di betlaneya havînê de em di hawîrdora xwe ya demokratîk de fêr dibin lênêrîn. Her roj em cîhek parastinê ava dikin ku em dikarin bi rûmetî hevdîtinê pêk bînin. Ji ber vê yekê di asta çav de - mîna di nav hevalan de. Ji ber ku em bi sînorên hevûdu rêz dikin, di heman demê de em xwe nas dikin.

Bi vî rengî em serpêhatîyan dikin û serokatiyê digirin

Bi "serokatiya demokratîk" fêrbûna jiyanê ya berê ve fikirîn. Ji ber ku mamoste jî bi zanebûn ji rewşa di jûreyê de fêr dibin. Demokrasiya me ne temam e jî - lê em li ser wê dixebitin û her roj hinekî baştir dibin. Ji ber vê yekê dê di hin nuqteyan de xwendekar êdî hewcedarê mamosteyên mamoste ne di her rewşê de, lê dikarin ji bo xwe biryar bidin ka dê di cih de çi be.

Ji ber ku "zanîna rêgezê" tune û kes jî omnîs e. Ji ber vê yekê em her roj hinekî ji dil zêde fêr nabin, lê em fêr dibin ku bi serpêhatîyan master bikin û serweriyê ji bo xwe û yên din bigirin.

Ger em wê yekê bikin. Jixwe hinekî zêdetir. Ji bo temenek.

Li ser hate weşandin 13.07.2020