Kontrowersje: otwarte szkoły czy zamknięte szkoły?

Punkt wyjścia: Obecna sytuacja związana z zakażeniem

W całym kraju wskaźniki zakażeń są wysokie i wszystkie kraje zachodnioniemieckie, a także Berlin i Saksonia są - metaforycznie rzecz biorąc - prawie całkowicie na czerwono, tzn. w ciągu ostatnich 7 dni na 100.000 mieszkańców przypadało co najmniej 51 nowych przypadków. Tylko we wschodnioniemieckich krajach związkowych Brandenburgii i Meklemburgii-Pomorza Przedniego oraz w Szlezwiku-Holsztynie istnieją jeszcze większe obszary, na których zachorowalność wynosi poniżej 50 przypadków na 100.000 mieszkańców. W innych krajach związkowych częstotliwość występowania jest tylko sporadyczna.

Częstość występowania infekcji gwałtownie wzrasta również wśród dzieci i młodzieży, mimo że ich poziom jest nadal - i u mniejszych dzieci: znacznie niższy niż u dorosłych (Częstotliwość występowania infekcji gwałtownie wzrasta również wśród dzieci i młodzieży, nawet jeśli wartości te są nadal - a u mniejszych dzieci: znacznie niższe niż u dorosłych). Częstość występowania zakażeń wśród dzieci i młodzieży wynika z rozwoju 20-49-letnich dorosłych w odstępie od jednego do dwóch tygodni. Oznacza to, że w ciągu jednego do dwóch tygodni zarażonych będzie tyle samo dzieci na 100.000 dzieci w danej grupie wiekowej, ile jest obecnie dorosłych.

Decyzje polityczne

Pod koniec października kanclerz i premierzy krajów związkowych zdecydowali, że szkoły powinny pozostać otwarte tak długo, jak to możliwe. Szczególny nacisk położono na kwestie godzenia życia rodzinnego i zawodowego oraz na wpływ, jaki na przedsiębiorstwa miałoby ponowne zapewnienie opieki nad dziećmi i młodzieżą w domu. Oznaczałoby to, że rodzice byliby coraz bardziej niezdolni do pracy. Wspomniano również o edukacyjnych i społeczno-politycznych konsekwencjach pierwszego zamknięcia, kiedy to wiele dzieci i młodych ludzi uczyło się znacznie mniej niż w normalnym nauczaniu bezpośrednim.

Ponadto ministerstwa edukacji i kultury oraz rządy państw już latem określiły plany stopniowych działań w odpowiedzi na oczekiwany ponowny wzrost liczby zakażeń. Jeśli częstotliwość występowania jest niska, nauczanie powinno odbywać się w normalnych ramach, a jeśli częstotliwość występowania wzrasta, ryzyko dla dzieci i nauczycieli powinno być utrzymywane na jak najniższym poziomie poprzez wentylację wstrząsową, obowiązkowe maski (dla różnych grup wiekowych). W przypadku wysokiego narażenia, instruktaż powinien następnie odbywać się w oddzielnych grupach uczących się i/lub nauczanie hybrydowe. Zamknięcia szkół były i są ostatnią deską ratunku.

W zasadzie, te plany krok po kroku odpowiadają zaleceniom Instytutu Roberta Kocha. Według nich, klasy powinny być zredukowane z regionalnego występowania co najmniej 50 na 100.000 mieszkańców. Ponadto należy zbadać, czy konieczne jest krótkoterminowe zamknięcie szkoły, w razie potrzeby dla wszystkich grup wiekowych..

Gdyby decydenci mieli stosować się do własnych planów krok po kroku lub zaleceń RKI, szkoły musiałyby teraz działać prawie w całym kraju, przynajmniej w trybie naprzemiennym z mniejszymi klasami, jeśli nie być w dużej mierze zamknięte. Zamiast tego, regularnie podkreśla się, że szkoły nie są kierowcami pandemii ani hotspotami. Przynajmniej RKI najwyraźniej nie podziela już w pełni tej oceny.

Corona w codziennym szkolnym życiu

W codziennym życiu szkolnym aktualna częstość występowania infekcji prowadzi do tego, że poszczególni uczniowie (lub nauczyciele), ale także całe grupy lub klasy, a nawet szkoły są tymczasowo poddawane kwarantannie. Według aktualnych doniesień prasowych, ponad 300.000 uczniów i 30.000 nauczycieli podlega kwarantannie. Stanowiłoby to około 3% uczniów i 4% nauczycieli (Raporty prasowe). Nie można jednak zweryfikować, czy dane te są prawidłowe - ze względu na brak przejrzystości w niektórych krajach. Są tacy, którzy uważają, że te liczby są zbyt wysokie.

Z krajów związkowych, w których rodzice mogą decydować o tym, czy ich dzieci chodzą do szkoły, czy nie, wynikało niekiedy, że ponad 95 procent uczniów było obecnych.

Pozostaje niejasne, czy uczniowie dotknięci kwarantanną lub innym niepowodzeniem w nauce spowodowanym koroną będą mieli w tym czasie lekcje cyfrowe. Jeśli nie, to ryzyko związane z uczeniem się jest zindywidualizowane i powstają niesprawiedliwe warunki - coś, czego ministrowie edukacji chcą uniknąć i dlaczego przejście na lekcje naprzemienne, które w rzeczywistości jest konieczne ze względu na infekcję, zostało już uniemożliwione. Niesprawiedliwość byłaby szczególnie wielka, gdyby egzaminy końcowe miały się odbyć pod koniec tego roku szkolnego. W końcu wielu uczniów bez świadectwa ukończenia szkoły ma już duże problemy z przejściem na kształcenie kwalifikowane (W końcu wielu uczniów bez świadectwa ukończenia szkoły ma już poważne problemy z przejściem na kształcenie kwalifikowane). Obecna sytuacja zaostrzy ten problem, zwłaszcza w przypadku młodych ludzi z rodzin słabszych społecznie. Grożą, że staną się pokoleniem Corony.

Powstaje pytanie, dlaczego politycy nie przestrzegają tu bardziej konsekwentnie swoich własnych wytycznych.

Interesy rodzicielskie w konflikcie

Rodzice reagują na obecną sytuację bardzo różnymi i czasami polaryzującymi się wymaganiami: Ankieta przeprowadzona na gorącej linii dla rodziców wyraźnie pokazała, jak bardzo podzielone jest obecnie rodzicielstwo (Ankieta dotycząca infolinii dla rodziców). Z jednej strony, są rodzice, którzy walczą o to, aby szkoły były otwarte, a szkoły za wszelką cenę. Uważają, że występowanie wśród dzieci i niektórych młodych ludzi jest tak niskie, że nie ma powodu, aby zamykać szkoły. Niektórzy żądają nawet, aby dzieci nie musiały w miarę możliwości nosić masek.

Poza tymi dwoma punktami, o które - podobnie jak o inne oceny czy poglądy - można oczywiście wspaniale się spierać, wielu - prawdopodobnie: większość - rodziców doświadczyło wielkiego wysiłku podczas pierwszego kompleksowego zamknięcia i obawiają się, że to się powtórzy.

Z drugiej strony, są rodzice, którzy naciskają na jak najszybsze zamknięcie szkoły, ponieważ ogólna liczba zachorowań jest zbyt wysoka, a zagrożenie dla zdrowia ich dzieci jest zbyt duże. Zgodnie z ich pomysłem, szkoły powinny być otwierane ponownie tylko wtedy, gdy zapadalność na infekcje ustąpi.

Zarówno rodzice z dwóch przeciwstawnych poglądów, jak i ci, którzy znajdują się pomiędzy oceną bieżących wydarzeń i ich konsekwencji dla siebie i swoich dzieci, oceniają je w bardzo różny sposób. Ich często bardzo różne warunki ramowe (życie w związku partnerskim lub w małżeństwie, samotny rodzic; sytuacja zawodowa i podział na osoby itp.) odgrywają równie ważną rolę jak ocena zagrożenia dla zdrowia ich dzieci i dla nich samych.

Edukacja i/lub zdrowie

Oprócz wpływu na pogodzenie życia rodzinnego i zawodowego oraz na zagrożenie dla zdrowia, ważną rolę w ocenie rodziców, uczniów, polityków itp. odgrywa również wpływ potencjalnego zamknięcia na wyniki w szkole lub rozwój edukacyjny dzieci.

Zarówno naukowcy zajmujący się edukacją, jak i dziennikarze podkreślają negatywne konsekwencje ewentualnego zamknięcia szkoły, na różnych podstawach empirycznych i ocenach. Mimo że wiele treści i dowodów empirycznych jest w zasadzie zrozumiałych, pogląd na procesy uczenia się czasami wydaje się nieco technokratyczny lub staromodny. Również rola (niemieckiego) systemu szkolnego, który nie jest zbyt trwały, wydaje się być nieco przeceniana dla przyszłej ścieżki życia.

Innym ryzykiem całkowitego i długotrwałego zamknięcia szkoły jest trwała izolacja dzieci i młodzieży, ponieważ nie widują się one już ze swoimi kolegami i przyjaciółmi z klasy lub widzą je tylko rzadko. Nawet w przypadku dzisiejszych dzieci i młodzieży, kontakt wirtualny jest często tylko słabym substytutem kontaktu osobistego. Rzadko zdarza się, aby tak wiele dzieci czekało na szkołę ponownie, jak po ostatnim zamknięciu.

Zarówno z punktu widzenia polityki edukacyjnej, jak i zdrowotnej, dobrym kompromisem może być nauczanie naprzemienne - zwane również modelem hybrydowym lub nauczaniem hybrydowym. Łączy on uczenie się i regularny kontakt z redukcją zagrożeń dla zdrowia uczniów, nauczycieli, a także rodziców. W tym naprzemiennym modelu klasy są dzielone w celu zwiększenia odległości między uczniami i zmniejszenia ryzyka infekcji. Jednocześnie proces uczenia się odbywa się częściowo w zespole uczącym się, a częściowo w domu - model naprzemienny łączy w sobie pozytywne cechy nauczania bezpośredniego i klasowego z uczeniem się zorientowanym na projekt i indywidualnym.

Dlaczego politycy nie działają konsekwentnie?

Istnieją jednak dwie zasadnicze "słabości": Po pierwsze, zarówno w nauczaniu hybrydowym, jak i na odległość, wiele zależy od infrastruktury technicznej i umiejętności informatycznych uczniów i nauczycieli. Jednak niemiecka polityka edukacyjna nie tylko w ostatnich latach, ale przede wszystkim w ostatnich miesiącach, nie zdołała stworzyć odpowiednich technicznych i (medialnych) warunków pedagogicznych. Nie poczyniono prawie żadnych inwestycji w infrastrukturę lub nowe urządzenia końcowe dla nauczycieli i uczniów, a także nie przeprowadzono prawie żadnych dalszych szkoleń dla nauczycieli. Zamiast tego zawsze mówiło się tylko, ile pieniędzy chce się wydać, że do tej pory w większości nie zostało to wydane. Niestety, trzeba powiedzieć, że postęp jest przerażająco wolny. Również i szczególnie w obliczu możliwej do przewidzenia pandemii tej jesieni.

I to właśnie ten niewielki postęp spada teraz na ministerstwa edukacji: muszą one w rzeczywistości trzymać się nauczania bezpośredniego, ponieważ ani szkoły, ani nauczyciele, ani nawet uczniowie z rodzin w niekorzystnej sytuacji nie mieli wystarczających uprawnień, aby wdrożyć bardziej cyfrowe nauczanie. Odnosi się to szczególnie do typów szkół poza gimnazjum.

Po drugie, nawet zmiana zajęć nie może być łatwo pogodzona z wymaganiami zawodowymi rodziców. Zwłaszcza młodsze dzieci nie mogą przebywać w domu bez nadzoru. Również w tym przypadku porażki ostatnich miesięcy spadają na polityków.

Politycy muszą działać teraz - jeśli chcą uniknąć większych szkód

Według mojej oceny, wskaźniki infekcji wśród dzieci i młodzieży pozostaną wysokie, jeśli nie wzrosną jeszcze bardziej. Jest mało prawdopodobne, aby obecny trend został odwrócony w krótkiej perspektywie czasowej lub zrównoważył się do tego stopnia, że szkoły będą mogły nadal działać w trybie normalnym. Presja polityczna prawdopodobnie stanie się zbyt silna najpóźniej wtedy, gdy pierwsze szkoły staną się "prawdziwym hotspotem" lub gdy przekroczona zostanie liczba 200 lub 250 zakażonych dzieci na 100 000.

Decydenci polityczni powinni zatem wdrożyć model zmiany we wszystkich szkołach, a jednocześnie wprowadzić koronę zasiłku dla rodziców (części rodziców), którzy muszą ograniczyć godziny pracy z powodu zamknięcia szkoły. Ten korona zasiłek rodzicielski powinien w dużej mierze wyrównywać różnicę w wynagrodzeniu i nie powinien opierać się na przepisach dotyczących dodatku za pracę w niepełnym wymiarze godzin lub podobnych. To ograniczone ograniczenie czasu pracy utrzymuje rodziców, a zwłaszcza matki, w procesie pracy i (miejmy nadzieję) zapobiega powrotowi pracodawców do starych wzorców i dyskryminacji kobiet przy zatrudnianiu.

Opublikowano na 13.02.2022