Ja mówię ci o swojej płci - ty mówisz mi, kim jestem?

Jak skutecznie radzić sobie z różnorodnością płci w edukacji

Pewnie słyszeliście, że prawdziwy chłopiec nie płacze, a dziewczynka nie interesuje się techniką. Są to zachowania, które mają być typowe dla danej płci. Ale oczywiście każdy chłopiec kiedyś płacze, a dziewczynki też marzą o locie w kosmos jako astronautki. Jaki wpływ na nas i nasze dzieci mają te poglądy społeczne? Zapytaliśmy o to Jenny Wilken, transseksualną mamę i ekspertkę ds. różnorodności płci.

Ja mówię ci o swojej płci - ty mówisz mi, kim jestem?

W tęczy jest więcej kolorów niż niebieski i różowy

"Ludzie potrzebują tej klasyfikacji płci, aby zachować prostotę świata i wtłoczyć się w kategorie" - mówi ekspertka Jenny Wilken. Przypisujemy sobie i innym rolę płciową z rzekomo typowymi cechami, aby znaleźć swoje miejsce w społeczeństwie.

Nasz ekspert: Jenny Wilken jest niezależnym mówcą i od ponad 10 lat pracuje w dziedzinie różnorodności płci. Obejmuje to takie tematy, jak transseksualność/transsidentyczność, rodzicielstwo trans, feminizm, homoseksualizm, konfrontacja z seksizmem i inne ekscytujące tematy ze społeczności queer. Aby edukować i informować ludzi, regularnie prowadzi wykłady eksperckie, m.in. w szkołach wyższych i na uniwersytetach. Jako transseksualna mama w tęczowej rodzinie ma bardzo osobiste podejście do tej dziedziny i z zaangażowaniem i sercem prowadzi kampanie na rzecz edukacji i przeciwdziałania dyskryminacji ludzi. Więcej informacji można znaleźć tutaj: https://jennywilken.jimdofree.com/

Nasz ekspert:

Jenny Wilken jest niezależnym mówcą i od ponad 10 lat pracuje w dziedzinie różnorodności płci. Obejmuje to takie tematy, jak transseksualność/transsidentyczność, rodzicielstwo trans, feminizm, homoseksualizm, konfrontacja z seksizmem i inne ekscytujące tematy ze społeczności queer. Aby edukować i informować ludzi, regularnie prowadzi wykłady eksperckie, m.in. w szkołach wyższych i na uniwersytetach. Jako transseksualna mama w tęczowej rodzinie ma bardzo osobiste podejście do tej dziedziny i z zaangażowaniem i sercem prowadzi kampanie na rzecz edukacji i przeciwdziałania dyskryminacji ludzi. Więcej informacji można znaleźć tutaj: https://jennywilken.jimdofree.com/

https://jennywilken.jimdofree.com/

W wielu zachodnich krajach świata mamy kapitalizm jako formę ekonomiczną i heteronormatywność jako formę społeczną. Od najmłodszych lat stawiają przed nami jednoznaczne zadania: Niebieski dla chłopców, różowy dla dziewczynek. Często trudno jest nawet znaleźć ubranka dla niemowląt, które nie stosują tego podziału. Następnie należy zająć się urządzaniem pokoju dziecięcego i wyborem zabawek do kupienia. Lalki tylko dla dziewczynek, a samochody tylko dla chłopców?

Ponadto książki dla dzieci zazwyczaj opowiadają tylko o rodzinach ojciec-matka-dziecko; rzadko wspomina się o różnorodności płci i parach osób tej samej płci. Po prostu na różnorodności można zarobić mniej pieniędzy niż na produktach, które można produkować i sprzedawać w dużych ilościach według określonego schematu.

"To ogranicza i może powodować silne zranienia, gdy osobie nie pozwala się być tym, kim jest" - Jenny Wilken

Jenny Wilken ostrzega przed negatywnym wpływem na psychikę człowieka. Na przykład chłopcy i mężczyźni, którzy noszą rzekomo typowo kobiece ubrania, takie jak sukienki i spódnice, są dziś często wyśmiewani. A przecież 300 lat temu nie było niczym niezwykłym, że mężczyźni pokazywali się na wysokich obcasach, w jedwabnych pończochach, z wymalowanymi twarzami i we wspaniałych strojach. "Byłoby pożądane i niezwykle ważne, aby społeczeństwo uznało, że istnieje różnorodność płci i że nie jest czymś złym, jeśli ktoś nie może lub nie chce przypisać się do jednej płci. Płeć zapisana w akcie urodzenia może się zmieniać przez całe życie - nie jest stała."

Jeśli przyjrzeć się sytuacji transseksualnych dzieci i dorosłych lub osób interseksualnych, problem staje się jasny: jak mają oni zająć swoje miejsce w naszym podzielonym na dwie części społeczeństwie, nie wypadając jednocześnie z niego? Płeć przypisana przy urodzeniu nie jest prawidłowa (transseksualizm/transidentyczność) lub nie można jej przypisać przy urodzeniu na podstawie cech zewnętrznych, ponieważ ciało ma cechy "męskie" i "żeńskie" (interseksualizm). (osoby interseksualne).

Odpowiedź brzmi: musimy wyjaśnić sobie i naszym dzieciom, że nasze społeczeństwo nie jest niebiesko-różowe. Że zawsze był cudownie kolorowy. Robimy to za pomocą naszego języka i sposobu zachowania. "Kiedy dziecko idzie do przedszkola lub szkoły, trudno mu uciec od świata różowych księżniczek, wtedy chce mieć to, co mają inne dzieci. Jeśli dziecko chce mieć lalkę, może to zrobić. Niemniej jednak ważne jest, aby rodzice byli otwarci na inne rozwiązania" - mówi ekspert.

Wskazówki dotyczące języka inkluzywnego autorstwa Jenny Wilken:

Nie ma tylko mamy i taty: "Starszy" to termin oznaczający rodzica i neutralny pod względem płci, którego można używać. To jest nawet w Duden!
Wyraźnie zaznacz, że każda osoba, niezależnie od płci, jest uwzględniona w języku. Można to zrobić za pomocą gwiazdki (uczeń), podkreślnika (piekarz) lub dwukropka (naukowiec). Wielkie litery (np. kosmolog) nie są właściwą płcią, ponieważ wykluczają osoby niebinarne (które nie mogą przypisać się do jednej z dwóch płci). Dlatego lepiej jest stosować pierwsze trzy warianty. Ponieważ język wpływa na myślenie, w ten sposób dajecie do zrozumienia, że myślicie o wszystkich ludziach.
W wymowie wystarczy zrobić małą pauzę w miejscu, gdzie znajdowałby się wstawiony znak interpunkcyjny. Przykład: pauza ucznia
Proszę pisać trans jako przymiotnik, małą literą i oddzielnie od rzeczownika.

Pomysły na działania, które uwzględniają wszystkie płcie:

Pozwól dziecku być tym, kim chce być. Nie ma nic złego w tym, że Twój syn lubi nosić sukienki i uwielbia różowe brokatowe kapcie. Albo Twoja córka nosi krótkie włosy, a jej ulubionymi rozrywkami są piłka nożna i samochody. Nie ma w tym nic złego

Bądź otwarty i świadomie kwestionuj stereotypy dotyczące płci. Wolno ci porzucić stereotypy. Często nie jest to łatwe i wymaga czasu, ale nigdy nie jest za późno. Korzystne jest, jeśli nauczyciele w przedszkolu i szkole popierają ten pogląd.

Zapewnij dziecku możliwość zabawy z przedstawicielami różnych płci. Zabawki, które sprawią radość wszystkim: samochody, lalki, stół warsztatowy, kuchnia. Dostępny jest także szereg neutralnych materiałów do zabawy, które nie są związane z płcią, np. lalki szmaciane (lalki Montessori).

Czytaj z dziećmi różne książki. Już w wieku przedszkolnym (3-6 lat) można oglądać z dziećmi książeczki dla dzieci, które pokazują, jak różni mogą być ludzie. (Artykuł o różnych książkach dla dzieci ukaże się w naszym magazynie 23.11.2020)
Wzoruj się na tym, czego chcesz od swoich dzieci i dla nich. Może w kręgu Twoich znajomych jest tęczowa rodzina lub para homoseksualna. Kontakt z różnymi ludźmi sprawia, że dzieci już w bardzo wczesnym wieku nie tracą swojej otwartości.
Podejdźcie do tematu seksu spokojnie. Niektórzy ludzie mają waginę, a inni penisa. Ważne jest, aby nazywać narządy płciowe po imieniu, do których należą. Nie unikaj pytań dziecka, zdrowo jest być otwartym. Jeśli dzieci same o to pytają, są gotowe na odpowiedź.

Różnorodność płci nas wzbogaca

Ty, Twoje dziecko, sąsiad czy chłopiec w sukience w przedszkolu - wszyscy jesteśmy cudownie różnorodnymi osobami, posiadającymi indywidualne cechy, właściwości i pragnienia. I wszyscy w równym stopniu zasługujemy na to, by być postrzegani i uznawani za osoby. Zdolność do poznawania siebie i innych z otwartością czyni nasze społeczeństwo bogatszym. Wstyd i wykluczenie, na przykład w szkole i w pracy, powodują choroby. Dlatego musisz być dla nas wzorem do naśladowania. Zapewnij swoim dzieciom bezpieczeństwo. Dzieci potrzebują kotwicy, która da im oparcie, zaopiekuje się nimi i pokocha je takimi, jakie są. Wtedy będą mogli zaakceptować siebie i żyć swoim życiem.

Dziękujemy Jenny Wilken za serdeczną współpracę i otwartość na ten delikatny temat oraz życzymy jej wszystkiego najlepszego w przyszłości!