Bajka na dobranoc

Naoko i Noah są najlepszymi przyjaciółmi. Znają się od kiedy mogą się czołgać. 7 lat temu, tata Naoko i mama Noego spotkali się na festiwalu ulicznym na Sun Street. Oboje mieli na ramionach małe dzieci, aby mogli zobaczyć zespół muzyczny na scenie. Dwóch mężczyzn i trzy kobiety w kolorowych ubraniach wpadło do mikrofonu "lala schubiduuuu". Noe odbijał się w rytm muzyki na ramionach matki, a Naoko krzyczała z przyjemnością.

Ponieważ festiwal uliczny odbył się w spokojnej okolicy, a wszyscy pozostali widzowie siedzieli na swoich krzesłach bardzo spokojnie i dobrze się zachowywali, tata Naoko i mama Noego od razu znaleźli się w miłej i uśmiechniętej atmosferze. Nie przeszkadzało im to, że inni ludzie patrzyli na nich.

Najlepsi przyjaciele - Naoko i Noah

Od tego czasu Naoko i Noah grają razem cały czas. Kiedy byli młodsi, czołgali się i tarzali na kocu piknikowym.

Dzisiaj wolą robić sztuczki. Kiedy już zadzwonili do drzwi Herra Schubitza, mieszka on o jedno piętro niżej od rodziny Noego. Pan Schubitz zawsze robi sobie godzinną drzemkę w południe, ponieważ pracuje w szkole podstawowej jako nauczyciel języka niemieckiego i sztuki, a po pracy musi położyć się do łóżka. "Zdrzemnąć się", jak on to nazywa. Ale pewnie musi po prostu odpocząć od hałasu w swojej klasie, 3c. To najdziksza klasa w całej szkole. Naoko i Noah zdecydowanie uważają, że Herr Schubitz jest zbyt piękny, by potrzebować pięknego snu. Ma brązowe loki sięgające do ramion i nosi samoczynnie dziane swetry z wzorami.

Żart w środę po południu

Pewnego środowego popołudnia, Naoko dzwoni do drzwi. Noah ukrył się na klatce schodowej i obserwuje z bezpiecznej odległości od drugiego piętra. Pan Schubitz otwiera drzwi sennie, jego śpiące okulary wiszące pod brodą. "Tak, proszę pana?"

Naoko stoi z rozstawionymi nogami przed drzwiami i patrzy mu mocno w oczy. "Muszę z tobą poważnie porozmawiać!" "Czy my się już znamy?" "Gdybyś tylko wiedział", mówi Naoko i patrzy na pantofle pana Schubitza.

Herr Schubitz się zmartwił. Jeszcze się nie obudził, ale jest trochę ciekawy, dlaczego dziewczyna z niebieskimi ogrodniczkami i zielonymi sandałami stoi przed nim, patrząc na niego, jakby miała zamiar ogłosić coś wielkiego i ważnego.

"Gratulacje - wygrałeś słonia"!

Herr Schubitz wygląda na zirytowanego, ale dziewczyna nadal patrzy na niego tak poważnie i uparcie, że nie może odwrócić jego wzroku.

"Tutaj proszę" - wręcza mu wielką smycz i zdjęcie prawdziwego słonia. "Słoń zostanie dostarczony jutro, proszę opróżnić sypialnię i kupić trochę bananów". Właściwie smycz jest starą liną, której Naoko używa do szarpania się z rodzeństwem, ale pan Schubitz nie może tego wiedzieć.

Noah brzmi jak "Törööööh" przez schody. Chichocze cicho w siebie. Zbyt śmieszne jest to, że rozczochrany pan Schubitz stoi tam zupełnie bezwiednie i nie wie, czy śni, czy się budzi.

Teraz Noe też wychodzi ukradkiem ze swojej kryjówki. Stoi obok Naoko. "A czy oni są szczęśliwi?"

Słoń, który lubi lody jagodowe!

Teraz pan Schubitz w końcu zrozumiał, że właśnie się z niego nabijał i że prawdopodobnie nie zostanie ojcem słonia. Ale panu Schubitzowi podoba się gra, którą wymyślili Naoko i Noah i jest zadowolony z dobrej rozmowy po jego pięknym śnie. Natychmiast przychodzi mu do głowy pomysł: "Dzieci, niestety spóźniłyście się! Mój hotel dla słoni jest już w pełni zarezerwowany. Ale przy pysznych lodach, chciałbym opowiedzieć ci wszystkie wspaniałe historie, które słonie opowiadają mi przez cały dzień. A twój kochany przyjaciel tutaj? Jestem pewna, że on też chce loda!"

Naoko i Noah uśmiechają się do siebie. Lody to najlepsze, co mogą sobie teraz wyobrazić! Noah krzyczy z radości: "Nasz słoń kocha lody jagodowe najlepiej!"

Pan Schubitz chwyta swoją czerwoną dżinsową kurtkę i wyruszają razem - Naoko, Noah, pan Schubitz i słoń.

Opublikowano na 25.06.2020